De dieren

Onze lieve bok Remi kwam uit een schrijnende situatie. Hij is gedumpt, waarna hij paniekerig op zoek ging naar eten, een schuilplaats en aansluiting. Wekenlang is hij weggejaagd en opgejaagd wat resulteerde in een schrikachtige en vluchtende bok. Uiteindelijk sloot Remi zich aan bij een kudde koeien maar ook hier was hij niet welkom volgens de mens. De politie werd gebeld en er werd een jager ingeschakeld. Zij zagen maar één oplossing: Remi moest worden doodgeschoten.
Gelukkig was er een lieve vrouw die zich hard maakte voor het lot van Remi. Uiteindelijk kreeg ze de tijd om Remi te lokken en te kunnen vangen. Ze heeft hem meegenomen en verzorgd maar had niet de ruimte om hem te houden. Zo is hij bij ons terecht gekomen.
De eerste weken lag hij angstig in het hoekje van de stal. Door hem gezelschap te houden vanaf de andere kant konden we langzaam maar zeker zijn vertrouwen winnen.
Remi is nog altijd wat voorzichtig en afwachtend wanneer hij nieuwe mensen ontmoet maar hij is volledig opgebloeid. Remi loopt de hele dag achter ons aan en laat zich heerlijk knuffelen en over zijn kopje strelen. Van vluchtgevaar en angst is al lang geen sprake meer, Remi is nu thuis en geliefd.

Door een telefoontje van Comité Dierennoodhulp kwam kleine SamSam op ons pad. SamSam zat bij mensen thuis en werd in beslag genomen door de politie. Gelukkig was er een politieagente die zich het lot van SamSam aantrok en zo werden wij gevraagd voor de opvang van het kleine bokje. Onder begeleiding van de politie hebben we SamSam opgehaald. Eenmaal thuis aangekomen klikte het meteen tussen Remi en SamSam. Een mooi moment want beide bokjes verlangden sterk naar een soortgenootje.
SamSam heeft een groeiachterstand waardoor hij erg klein blijft. Dit in combinatie met zijn onbevangenheid en naïeve, aanhankelijke karakter maakt hem onweerstaanbaar! SamSam is altijd in voor een knuffel of wat lekkers. Hij vind het allemaal erg gezellig en laat zich heerlijk verwennen. Met zijn kleine lijfje klimt hij overal op en schiet hij overal onderdoor. Het liefst springt hij gezellig op je schouders. SamSam is helemaal op z’n plek bij de Varkensschuur.

Op dierendag hebben wij twee kleine bokjes van twee maanden oud gered van de slacht. Ozzy en zijn broer Pablo zijn geboren in de bio-industrie, bij een geitenhouderij. De geitenhouderij werkt hetzelfde als een melkveebedrijf. Moeders worden zwanger gemaakt en krijgen een kindje zodat ze melk gaan geven. De kindjes worden bij hun moeders weggehaald zodat de melk verkocht kan worden aan de consument. Die kindjes bestaan uit mannetjes en vrouwtjes. De vrouwelijke dieren gaan vaak terug de industrie in en worden zelf gebruikt voor hun melk. De mannetjes zijn echter een ‘bijproduct’ omdat zij geen rol vervullen in het produceren van melk.
Bokjes (mannelijke geitjes) hebben geen waarde voor een geitenhouderij. Zij gaan zo snel mogelijk naar de slacht, vaak zijn ze enkel een paar dagen oud wanneer ze op transport gaan.
Door wat complicaties binnen een geitenhouderij zijn Ozzy en Pablo opgegroeid tot ze twee maanden waren. Echter gingen ze nu alsnog naar de slacht. Gelukkig konden wij hen vlak hiervoor ophalen.
Ozzy en Pablo mogen nu groot en sterk worden. Ze gaan een lang en zorgeloos leven bij ons tegemoet. De twee broertjes zijn ongelofelijk lief, zachtaardig en aanhankelijk. Het liefst geven en krijgen ze de hele dag knuffels en kusjes. Helaas kunnen duizenden bokjes dit nooit ervaren omdat ze op jonge leeftijd bij de slacht eindigen. We hopen dat Ozzy en Pablo symbool staan voor hun soortgenootjes en dat ze mensen inspireren om andere, diervriendelijke keuzes te maken.
Ozzy is een ontzettend lieve, zachtaardige en vriendelijke geit. Hij houdt enorm van knuffels en kusjes. Ondanks zijn slechte start is deze lieverd vol van vertrouwen en vrolijkheid. Ozzy houdt van brokjes, zijn broer Pablo en spelen met SamSam en Remi. Vanaf zijn eerste momenten van vrijheid doet Ozzy niets anders dan genieten!

Pablo’s had dezelfde start als zijn broertje Ozzy (dit kun je lezen bij Ozzy’s verhaaltje). Na een ellendig leven in de industrie werd Pablo gered op dierendag.
Net als zijn broer is Pablo ontzettend aanhankelijk, lief, zachtaardig en altijd in voor een knuffel.
Pablo groeit op tot een grote, sterke geit. Hij is eigenzinnig en komt voor zichzelf op. Dit doet hij echter altijd vanuit een goed hart, nooit zal hij iemand kwaad doen. Op zijn eigen rustige tempo ontdekt hij hoe het is om ‘echt geit te zijn’.
Hij leert om te spelen, te klimmen, te knabbelen en lief te hebben. Een prachtig karakter verpakt in een net zo prachtig jasje!

Een schrijnende situatie waar wij, en met ons alle andere opvangen, dagelijks mee te maken krijgen… Het dumpen, slachten en mishandelen van hanen.
Er zijn helaas maar weinig plekken waar hanen welkom zijn, dit in tegenstelling tot het houden van hennen. De realiteit is echter dat er naast elke hen ook een haan uit het ei gekropen is. Doordat deze hanen ongewenst zijn worden ze bijna allemaal geslacht of gedumpt. Helaas wordt dit alleen maar erger, de meldingen en oproepen worden steeds meer en er zijn zelfs bekende ‘dumpplekken’ in Nederland waar tientallen hanen rondzwerven.
Bij de Varkensschuur hebben we verschillende groepen met hennen, zij worden allemaal vergezeld door een haan (gered uit een noodsituatie). Echter bleek dit niet genoeg, er zijn te veel hanen die hulp nodig hebben.
Daarom hebben wij ook een groep met vrijgezelle hanen. Dit houdt in dat er een aantal hanen samenwonen zonder hennen. Omdat zij samenleven zonder vrouwelijk schoon wordt de harmonie bewaard. Er zijn immers geen dames waarvoor gestreden moet worden.
De groep hanen is een prachtig stel! Samen zoeken ze naar zaadjes, kukelen ze in de rondte en als de dag voorbij is kruipen ze dicht tegen elkaar aan op stok.
De kans dat zij geadopteerd zullen worden is erg klein door het extreme ‘overschot’ aan hanen. Gelukkig kunnen de lieve hanen hier zorgeloos rondscharrelen en genieten van hun veilige, rustige leventjes.

We hebben in onze opvang twee konijnenverblijven. In het ene wonen de vier konijntjes Harry, Martin, Frummel en Jopie. En het andere verblijf wonen Spookje en Japie. De konijntjes hebben allemaal een eigen verhaal. Zo is Jopie bijvoorbeeld gedumpt op oudjaarsdag. Bij toeval kwamen we hem tegen toen we zelf in de auto zaten. Verblind en verstijfd door alle flitsen en het lawaai lag hij in de goot. Gelukkig konden we hem vangen en meenemen voordat het twaalf uur was en alles los zou barsten. Inmiddels leeft hij als een prinsje tussen de andere konijntjes, hij wordt de hele dag gewassen en geknuffeld door de rest.
Spookje en Japie komen uit een situatie waarin ze verwaarloosd en mishandeld werden. Door een lieve vrouw zijn ze daaruit gered waarna ze bij ons terecht zijn gekomen.
De konijntjes hebben verblijven waarin ze veilig kunnen graven en rennen. Geen kleine hokjes maar genoeg ruimte waar ze natuurlijk gedrag kunnen vertonen. Ze leven in groepen met een juiste man/vrouw verhouding en krijgen elke dag kruiden, verse groentes en hooi.

Fifi kwam bij ons als tijdelijk opvangertje. Voor Animal in Need hebben wij een aantal hondjes opgevangen zodat ze vanuit ons rustig op zoek konden gaan naar een baasje. Zo ook voor lieve Fifi, al ging het bij haar iets anders dan bij de rest. Toen Fifi bij ons kwam vanuit Portugal was het alsof ze de zin in het leven had opgegeven. Ze liet alles over zich heen komen en had de hoop opgegeven. Contact met haar maken was erg lastig omdat ze zichzelf helemaal uitgeschakeld had. Wanneer we buiten waren deed ze niets anders dan proberen te vluchten in blinde paniek. Alsof dat niet genoeg was, bleek dat ze ook nog veel medische problemen had. Binnen een paar maanden moest ze 3 keer geopereerd worden.
Langzaam maar zeker kreeg ze bij ons iets vertrouwen en houvast maar alle uitstapjes naar de dokter vond ze vreselijk. Na bijna een jaar met heel veel liefde en geduld begon Fifi weer te genieten van haar leven. Ze creëerde haar eigen veilige bubbel en we zagen steeds meer van haar karakter. Binnen die bubbel kan ze ontspannen, knuffelen en is ze gelukkig.
Daarbuiten is alles nog steeds erg overweldigend en angstaanjagend. Fifi bleek ook blaasproblemen te hebben en ze is incontinent. Omdat ze inmiddels zo vertrouwd en gehecht was aan ons (en wij natuurlijk ook aan haar) was het voor ons overduidelijk dat ze voor altijd mocht blijven. Fifi krijgt ondersteuning waar mogelijk en we zien haar nog altijd groeien, stapje voor stapje. Ze is van zo ver gekomen en hoewel haar wereldje nog steeds klein is zien we weer sprankeling in haar ogen en hoe ze geniet. En dat is alles wat telt.

Yara is een prachtige hond, acht jaartjes jong toen ze bij ons kwam wonen. Yara is gevonden langs de weg in Roemenië. Ze was graatmager, ijskoud, uitgehongerd en had vreselijke jeuk, veroorzaakt door mijten. Gelukkig is ze liefdevol gered en opgevangen in Roemenië. Daar zat ze in een opvang. Dagen werden weken, weken werden maanden en terwijl Yara al haar vriendjes zag vertrekken was er in al die tijd niemand die haar zag staan.
En waarom? Yara is zachtaardig, lief, speels, doet niemand kwaad, maakt niets kapot, houdt van alle mensen en dieren, luistert perfect en is de grootste knuffelbeer die er is. Maar… ze is zwart en 8 jaar oud. Zwart en ‘oud’, blijkbaar dé vloek voor dieren die een thuis zoeken. Je zou denken dat dit wel meevalt, maar nee. In al die tijd en na al die oproepen heeft letterlijk niemand op haar gereageerd.
Of ze bij ons mocht komen wonen? Ja natuurlijk! Lieve Yara is echt de allerliefste en allermakkelijkste hond die je je maar kan bedenken. Het is zo oneerlijk en schrijnend dat enkel haar uiterlijk en leeftijd haar kans op adoptie onmogelijk maakte.
Overweeg je zelf een dier te adopteren kijk dan ook eens naar deze net zo mooie, vergeten dieren.
Lieve Yara krijgt nu alle liefde die ze verdient. Ze wordt gezien en er wordt ontzettend van haar gehouden.

Lieve Jip, wat heb jij veel meegemaakt in jouw leventje. Jip was een zwerfhond in Roemenië, ze leefde daar op een industrieterrein.
Toen Jip ongeveer twee jaar oud was werd ze daar aangereden. Zo hard dat haar voorpootje geamputeerd moest worden. Gelukkig hadden lokale vrijwilligers dit in het vizier en zo kon Jip geholpen worden. Helaas is het zwerfdieren probleem zo groot dat niet alle dieren herplaatst kunnen worden. Toen haar stompje genezen was werd Jip weer uitgezet op straat. Zes jaar lang redde Jip zichzelf met 3 pootjes tot het noodlot weer toesloeg. Opnieuw werd Jip aangereden en dit keer brak ze haar andere (en enige) voorpoot. Door dit ongeluk was ze niet langer in staat om zichzelf te redden en gelukkig werd ze geholpen. Jip maakte de lange reis naar Nederland en zo kwam ze bij ons terecht.
Inmiddels is Jip al een paar jaartjes bij ons. Hoewel ze natuurlijk behoorlijk beperkt is en enkel kleine afstandjes kan lopen, doet ze het fantastisch! Ze kan zich op ons eigen terrein rondbewegen, zo kan ze ook duidelijk haar eigen grenzen aangeven en doen waar ze zin in heeft. Uiteraard laat ze zich ook heerlijk verwennen. Lekker zonnebaden, voor de warme kachel slapen, op orthopedische bedjes snurken en heerlijke hapjes eten die geserveerd worden. En geef die lieverd eens ongelijk! Lieve Jip mag het er heerlijk van nemen. Het enige wat nog telt is een liefdevol en zorgeloos leventje.

Sjakie is een paar maandjes na Jip bij ons komen wonen. Sjaak zwierf rond op straat in Roemenië. Tijdens een castratie-project is Sjaak van de straat geplukt. Tijdens zo’n project worden zoveel mogelijk dieren gecastreerd en gesteriliseerd waarna ze weer worden teruggezet op straat. Dit doen ze om nog meer toekomstige zwervertjes tegen te gaan.
Toen Sjaak aan de beurt was keken ze in zijn grote, waterige ogen… en toen waren ze om. Dit oude, stramme opaatje konden ze toch niet terug op straat zetten?
En zo ging Sjaak, op 12 jarige leeftijd, met de bus naar Nederland. Hier stonden wij hem op te wachten en lieve Sjakie had zijn thuis gevonden!
Nog altijd is deze lieve opa altijd van de partij. Hij gaat graag mee tijdens het schoonmaken van alle verblijven en stallen. Hij steelt de harten van iedere bezoeker en op z’n tijd doet hij aan een potje ‘stoeien voor bejaarden’ met de gehandicapte hondjes in onze opvang.
Allerliefste Sjaak, een vrolijke noot die hopelijk nog heel wat oude jaartjes bij ons door mag brengen.

We lazen over lieve Nola in een oproepje. Nola’s verhaal lijkt wel een beetje op dat van Jip. Nola leefde op een open veld nabij een industrieterrein in Roemenië. Er was geen beschutting voor de zon, de regen en de wind en er was nauwelijks voedsel te vinden. Op een vreselijke dag werd Nola aangereden. Dit ging zo hard dat haar poot er ter plekke af werd gereten. De bestuurder stopte niet. En de dagen daarna was er ook niemand die de zwaargewonde Nola hulp bood. De weken verstreken en wonder boven wonder genas Nola haar zwaargewonde stompje en wist ze in leven te blijven. Hoe is ons een raadsel, maar we zijn zo blij dat dit sterke meisje wist te overleven. Uiteindelijk werd Nola gespot door een lieve mevrouw uit Roemenië, zij heeft Nola’s verhaal kunnen achterhalen door langs de bedrijven te gaan en te informeren. Zij had een vriendin in Nederland en samen waren ze vastbesloten om Nola te helpen. Via de Nederlandse vrouw kwam Nola bij ons terecht.
Samen zijn we naar Purmerend geweest om een prothese aan te laten meten. Het zal nog een lange weg worden voor Nola maar ze heeft haar tweede kans met alle drie haar pootjes aangegrepen.
Nola houdt enorm van liefde en aandacht. Zo lang is ze door niemand gezien of geholpen, dat wil ze nooit meer. Ze weet het misschien nog niet helemaal, maar dat hoeft ook nooit meer. Ze is nu veilig en met oneindig veel liefde wordt er van haar gehouden. Wanneer ze dit durft te beseffen zal er een nieuw, prachtig hoofdstuk in haar leven aanbreken. Daar gaan we samen ons best voor doen. Welkom thuis lieve Nola!

Door lieve vrijwilligers in Roemenië is Abel als kleine jongen van de straat geplukt. Slechts een paar maanden oud, hij had een nare, ingegroeide ketting in zijn nek. Gelukkig werd hij geholpen en kwam hij in een shelter terecht. Dit bleek geen ideale plek voor de gevoelige Abel. Door een ongeluk kwam hij vast te zitten met zijn oor en helaas verloor hij deze. Helaas moest zijn reis naar Nederland daardoor nog even wachten.
Toen hij eindelijk mocht reizen was hij als eerste uit de bus. Alsof hij het al wist vloog hij direct in onze armen: hij was thuis!
Abel is een ontzettend lieve maar gevoelige hond. Hij kan niet zo goed omgaan met prikkels van buitenaf, dit kan hij niet goed verwerken met alle gevolgen van dien. Met allerlei creatieve oplossingen, ondersteunende hulp en begeleiding is Abel al ontzettend gegroeid de afgelopen jaren. Hij zal altijd wat aanpassingen en geduld nodig hebben maar dat hebben we met liefde voor hem over. Van binnen is hij een klein, gevoelig kereltje dat heel veel liefde en begrip nodig heeft. Maar wanneer Abel je overspoelt met blijdschap en knuffels is dat het allemaal meer dan waard!

Eefje zat bij een liefdevol opvanggezin. Haar plaatsingskans was klein omdat ze niet benaderbaar en erg angstig was. We wilden haar graag een plekje bieden.Eefje is een ontzettend lief en gevoelig meisje maar door angsten uit het verleden is ze onvoorstelbaar bang en breekbaar in haar vertrouwen. Gelukkig heeft ze bij Abel een grote vriend gevonden waar ze steun bij vindt.
Inmiddels zijn Abel en Eefje alweer een paar jaar bij ons. Doordat beide hondjes zware rugzakjes hebben is ons hele leven op hun aangepast. Zo kunnen wij bijvoorbeeld geen mensen ontvangen omdat dit te beangstigend voor hen is. Eefje kan enkel door Laureen benaderd worden waardoor de zorg nooit uitbesteed kan worden. Abel raakt snel overprikkeld. Abel en Eefje hebben een grote plek binnen ons leven en in ons hart maar wanneer je ons een bezoekje brengt zal je hen helaas niet kunnen ontmoeten. Hoewel Abel en Eefje veel aanpassingen nodig hebben, hebben ook zij hun draai helemaal gevonden.
Met ons knuffelen ze heel wat af en ze kunnen dagenlang met elkaar spelen en stoeien. Het is prachtig om te zien hoe veerkrachtig ze zijn. Elke dag is weer een stapje in de goede richting en het is een genot dat wij dit mee mogen maken!

De drie katjes Willem-Alexander, Maxima en Jennifer zijn opgevangen door dierenasiel Koningen.
Jennifer is waarschijnlijk in het wild geboren en toen ze haar vonden had ze een eigen nestje met baby’s op de wereld gezet. Alle poesjes werden gered maar helaas wou Jennifer niet voor haar kindjes zorgen. De kittens werden elders ondergebracht en Jennifer bleek dusdanig verwilderd dat een leven als huiskat niet vanzelfsprekend voor haar weggelegd zou zijn. Daarom mocht Jennifer, “Jenni”, bij ons komen wonen. We hebben in en rond de varkensschuur overal warme en veilige plekjes gemaakt waar ze lekker kan slapen, eten en drinken en schuilen. Zo kan ze hier fijn haar eigen gang gaan en kunnen wij een oogje in het zeil houden. Toch maakt lieve Jenni langzaam maar zeker stapjes richting ons en ontstaat er een voorzichtig vertrouwen.
Jennifer is niet alleen. Gelukkig heeft ze twee hele lieve vriendjes waarmee ze optrekt. Willem-Alexander en Maxima vormen samen met haar een gezellig trio. Helaas was het voor Willie en Maxie niet altijd zo gezellig. Ze zijn gered uit een zeer schrijnende situatie waar sprake was van langdurige verwaarlozing en mishandeling. Hierdoor zijn Willie en Maxie zeer getraumatiseerd. Hoewel zij dus geen wilde katten zijn heeft dit trauma zo’n impact dat een leven als huiskat ook voor hen nog te spannend is.
Daarom mogen zij, samen met Jenni, op hun eigen tempo ons terrein (en onszelf) verkennen en leren te vertrouwen. Wellicht dat we nog prachtige stappen kunnen maken in de toekomst. Ze zijn nu in elk geval veilig en geliefd.
Wie weet kunnen we hen ooit in onze armen sluiten en tot die tijd zitten ze in ieder geval alledrie in ons hart!

Vlakbij onze opvang zit dierenasiel Koningen. Zij vangen honden en katten op en zo kwamen wij het bericht over Chiba tegen. Een oude dame van 15 jaar oud was afgestaan aan het asiel. Chiba loopt stram, eet slecht en heeft geen tandjes meer. Ons hart was natuurlijk gelijk gestolen door deze lieve poes en we belden met Astrid van dierenasiel Koningen. Een leuk detail: Astrid adopteerde gelijktijdig één van onze haantjes voor bij haar kippen. Zo gingen we met een haantje op pad en kwamen we met Chiba thuis.
Chiba is een ontzettend lieve poes die helemaal opgeleefd is. Trouw begroet ze iedereen die ons een bezoekje komt brengen. Lieve Chiba mag heel erg oud bij ons worden en krijgt ondersteuning om haar eetlust en mankementjes te verbeteren. Het adopteren van een senior is zo ontzettend waardevol en dankbaar. Een tweede leven is voor Chiba aangebroken.

Wat een avontuur was het om Varkie bij de Varkensschuur te krijgen… Samen met een heleboel andere dieren zat Varkie op een afgelegen veldje. Door omstandigheden kon de eigenaar al langere tijd niet meer voor hen zorgen waardoor de dieren in ernstig verwaarloosde omstandigheden leefden.
De dieren kregen nauwelijks water, zeer slecht voedsel, zaten op dikke lagen ontlasting in hele kleine verblijven en hadden daardoor ernstige (medische) klachten.
Samen met vier kippen kwam tante Varkie, na een heleboel inspanning en moeite, eindelijk in onze opvang terecht. Alle dieren waren er ontzettend slecht aan toe. De kippen waren omhuld in ontlasting waardoor hun tenen zelfs al afgestorven waren. Varkie was 50kg te dik, had serieuze huidproblemen, vergroeide hoeven, vetblindheid (later bleek dat ze volledig blind is aan haar linkeroog) en ze was somber en getraumatiseerd.
De weg naar volledig herstel heeft tijd en geduld nodig maar wat doet ze het al geweldig! Van een ‘agressieve bijter’ (dit puur uit angst) naar een lief, zachtaardig meisje dat graag geknuffeld wordt. Haar medische herstel heeft ook tijd nodig, het afvallen en opknappen van haar huid zal maanden gaan duren.
Mede daarom is het fantastisch en ongelofelijk veerkrachtig van dit lieve varkentje, dat zij ondanks alles zulke prachtige stappen maakt! Vanaf hier alleen nog maar liefde, positieve ontwikkelingen en veiligheid voor onze lieve Varkie.