De dieren

Onze lieve bok Remi kwam uit een schrijnende situatie. Hij is waarschijnlijk gedumpt geweest waarna hij paniekerig op zoek ging naar eten, een schuilplaats en aansluiting. Wekenlang is hij weggejaagd en opgejaagd wat resulteerde in een schrikachtige en vluchtende bok. Uiteindelijk sloot Remi zich aan bij een kudde koeien maar ook hier was hij niet welkom. De politie werd gebeld en er werd een jager was ingeschakeld. Zij zagen maar één oplossing: Remi moest worden doodgeschoten. Gelukkig was er een lieve vrouw die zich hard maakte voor het lot van Remi.
Uiteindelijk kreeg ze de tijd om Remi te lokken en te kunnen vangen. Ze heeft hem meegenomen en verzorgd maar had niet de ruimte om hem te houden. Zo is hij bij ons terecht gekomen. De eerste weken lag hij angstig in het hoekje van de stal. Door hem gezelschap te houden vanaf de andere kant konden we langzaam maar zeker zijn vertrouwen winnen. Remi is nog altijd wat voorzichtig en afwachtend wanneer hij nieuwe mensen ontmoet maar hij is volledig opgebloeid. Remi loopt de hele dag achter ons aan en laat zich heerlijk knuffelen en over zijn kopje strelen. Van vluchtgevaar en angst is al lang geen sprake meer, Remi is nu thuis en geliefd.

Door een telefoontje van Comité Dierennoodhulp kwam kleine SamSam op ons pad. SamSam zat bij mensen thuis en werd in beslag genomen door de politie. Gelukkig was er een politieagente die zich het lot van SamSam aantrok en zo werden wij gevraagd voor de opvang van het kleine bokje. Onder begeleiding van de politie hebben we SamSam opgehaald. Eenmaal thuis aangekomen klikte het meteen tussen Remi en SamSam. Een mooi moment want beide bokjes verlangden sterk naar een soortgenootje.
SamSam heeft een groeiachterstand waardoor hij erg klein blijft. Dit in combinatie met zijn onbevangenheid en naïeve, aanhankelijke karakter maakt hem onweerstaanbaar! SamSam is altijd in voor een knuffel of wat lekkers. Hij vind het allemaal erg gezellig en laat zich heerlijk verwennen. SamSam is helemaal op z’n plek bij de Varkensschuur.

Op dierendag hebben wij twee kleine bokjes van twee maanden oud gered van de slacht. Ozzy en Pablo zijn geboren in de bio-industrie, bij een geitenhouderij. De geitenhouderij werkt hetzelfde als een melkveebedrijf. Moeders worden zwanger gemaakt en krijgen een kindje zodat ze melk gaan geven. De kindjes worden bij hun moeders weggehaald zodat de melk verkocht kan worden aan de consument. Die kindjes bestaan uit mannetjes en vrouwtjes. De vrouwelijke dieren gaan vaak terug de industrie in en worden zelf gebruikt voor hun melk. De mannetjes zijn echter een ‘bijproduct’ omdat zij geen rol vervullen in het produceren van melk.
Bokjes (mannelijke geitjes) hebben geen waarde voor een geitenhouderij. Zij gaan zo snel mogelijk naar de slacht, vaak zijn ze enkel een paar dagen oud wanneer ze op transport gaan.
Door wat complicaties binnen een geitenhouderij zijn Ozzy en Pablo opgegroeid tot ze twee maanden waren. Echter gingen ze nu alsnog naar de slacht. Gelukkig konden wij hen vlak hiervoor ophalen.
Ozzy en Pablo mogen nu groot en sterk worden. Ze gaan een lang en zorgeloos leven bij ons tegemoet. De twee broertjes zijn ongelofelijk lief, zachtaardig en aanhankelijk. Het liefst geven en krijgen ze de hele dag knuffels en kusjes. Helaas kunnen duizenden bokjes dit nooit ervaren omdat ze op jonge leeftijd bij de slacht eindigen. We hopen dat Ozzy en Pablo symbool staan voor hun soortgenootjes en dat ze mensen inspireren om andere, diervriendelijke keuzes te maken.

We hebben in onze opvang twee konijnenverblijven. In het ene wonen de vier konijntjes Harry, Martin, Frummel en Jopie. En het andere verblijf wonen Spookje en Japie. De konijntjes hebben allemaal een eigen verhaal. Zo is Jopie bijvoorbeeld gedumpt op oudjaarsdag. Bij toeval kwamen we hem tegen toen we zelf in de auto zaten. Verblind en verstijfd door alle flitsen en het lawaai lag hij in de goot. Gelukkig konden we hem vangen en meenemen voordat het twaalf uur was en alles los zou barsten. Inmiddels leeft hij als een prinsje tussen de andere konijntjes, hij wordt de heel dag gewassen en geknuffeld door de rest.
Spookje en Japie komen uit een situatie waarin ze verwaarloosd en mishandeld werden. Door een lieve vrouw zijn ze daaruit gered waarna ze bij ons terecht zijn gekomen.
De konijntjes hebben verblijven waarin ze veilig kunnen graven en rennen. Geen kleine hokjes maar genoeg ruimte waar ze natuurlijk gedrag kunnen vertonen. Ze leven in groepen met een juiste man/vrouw verhouding en krijgen elke dag kruiden, verse groentes en hooi.

Fifi kwam bij ons als tijdelijk opvangertje. Voor Animal in Need hebben wij een aantal hondjes opgevangen zodat ze vanuit ons rustig op zoek konden gaan naar een baasje. Zo ook lieve Fifi, al ging het bij haar iets anders dan bij de rest. Toen Fifi bij ons kwam vanuit Portugal was het alsof ze de zin in het leven had opgegeven. Ze liet alles over zich heen komen en had de hoop opgegeven. Contact met haar maken was erg lastig omdat ze zichzelf helemaal uitgeschakeld had. Wanneer we buiten waren deed ze niets anders dan proberen te vluchten in blinde paniek. Alsof dat niet genoeg was, bleek dat ze ook nog veel medische problemen had. Binnen een paar maanden moest ze 3 keer geopereerd worden.
Langzaam maar zeker kreeg ze bij ons iets vertrouwen en houvast maar alle uitstapjes naar de dokter vond ze vreselijk. Na bijna een jaar met heel veel liefde en geduld begon Fifi weer te genieten van haar leven. Ze creëerde haar eigen veilige bubbel en we zagen steeds meer van haar karakter. Binnen die bubbel kan ze ontspannen, knuffelen en is ze gelukkig.
Daarbuiten is alles nog steeds erg overweldigend en angstaanjagend. Fifi bleek ook blaasproblemen te hebben en ze is incontinent. Omdat ze inmiddels zo vertrouwd en gehecht was aan ons (en wij natuurlijk ook aan haar) was het voor ons overduidelijk dat ze voor altijd mocht blijven. Fifi krijgt ondersteuning waar mogelijk en we zien haar nog altijd groeien, stapje voor stapje. Ze is van zo ver gekomen en hoewel haar wereldje nog steeds klein is zien we weer sprankeling in haar ogen en hoe ze geniet. En dat is alles wat telt.

Via stichting Pandora kwamen Jip en Sjaak bij ons wonen. Jip zwierf in Roemenië rond op een bedrijventerrein. Toen ze twee jaar oud was werd ze aangereden door een vrachtwagen. Vrijwilligers in Roemenië hielpen Jip en haar voorpoot werd geamputeerd.
Toen ze hersteld was werd Jip weer uitgezet op het bedrijventerrein. Daar werd ze jarenlang bijgevoerd en in de gaten gehouden totdat het noodlot op achtjarige leeftijd weer toesloeg. Jip werd nogmaals aangereden en haar andere voorpoot brak. Dit maakte Jip ontzettend zwak en kwetsbaar. Haar opnieuw uitzetten zou onverantwoord zijn. Via Pandora is Jip naar Nederland gebracht en het gaat ontzettend goed met haar. Ze kan enkel korte stukjes lopen maar omdat ze bij ons alle vrijheid heeft kan ze dit naar eigen behoeven doen. Jip geniet zichtbaar van het leven en van alle liefde die ze krijgt.
Jip woont samen met haar vriendje Sjaak. Sjaak is ook via Pandora van Roemenië naar Nederland gekomen. Sjaak werd bij een castratieproject van de straat gehaald maar door zijn hoge leeftijd kon ook hij niet weer teruggezet worden. Sjakie heeft last van reumatische klachten maar omdat Jip ook beperkt is zijn ze een super leuke match. Op een heel laag tempo spelen ze met elkaar, maar er wordt vooral veel gesnurkt en geknuffeld. Oude en zwarte honden worden nauwelijk geadopteerd. Hopelijk laten Jip en Sjaak zien hoe ontzettend lief en leuk ze zijn waardoor meer mensen hun hart openen voor de hondjes die over het hoofd gezien worden.

Eefje zat bij een liefdevol opvanggezin van stichting Help een Hond. Haar plaatsingskans was erg klein omdat ze niet benaderbaar en erg angstig was. We wilden haar graag een plekje bieden en tegelijkertijd adopteerden we Abel die toen nog in Roemenië zat. Abel heeft het tegenovergestelde karakter van Eef en daardoor zou zij zich aan hem op kunnen trekken.
Abel was gered van de straat waar hij werd gevonden met een ingegroeide ketting. Ook verloor hij zijn oor bij een ongeval. Eefje werd samen met haar moeder en broertje gevonden op het strand in Roemenië.
Inmiddels zijn Abel en Eefje alweer een paar jaar bij ons. Doordat beide hondjes zware rugzakjes hebben is ons hele leven op hun aangepast. Zo kunnen wij bijvoorbeeld geen mensen ontvangen omdat dit te beangstigend voor hen is. Eefje kan enkel door Laureen benaderd worden waardoor de zorg nooit uitbesteed kan worden. Abel raakt snel overprikkeld. Dit alles maakt dat zij een apart speelveld hebben wat afgeschermd is van zoveel mogelijk invloeden van buitenaf. Abel en Eefje hebben een grote plek binnen ons leven en in ons hart maar wanneer je ons een bezoekje brengt zal je hen helaas niet kunnen ontmoeten. Hoewel Abel en Eefje veel aanpassingen nodig hebben, hebben ook zij hun draai helemaal gevonden. Met ons knuffelen ze heel wat af en ze kunnen dagenlang met elkaar spelen en stoeien. Het is prachtig om te zien hoe veerkrachtig ze zijn. Elke dag is weer een stapje in de goede richting.

Vlakbij onze opvang zit dierenasiel Koningen. Zij vangen honden en katten op en zo kwamen wij het bericht over Chiba tegen. Een oude dame van 15 jaar oud was afgestaan aan het asiel. Chiba loopt stram, eet slecht en heeft geen tandjes meer. Ons hart was natuurlijk gelijk gestolen door deze lieve poes en we belden met Astrid van dierenasiel Koningen. Een leuk detail: Astrid adopteerde gelijktijdig één van onze haantjes voor bij haar kippen. Zo gingen we met een haantje op pad en kwamen we met Chiba thuis.
Chiba is een ontzettend lieve poes die helemaal opgeleefd is. Trouw begroet ze iedereen die ons een bezoekje komt brengen. Lieve Chiba mag heel erg oud bij ons worden en krijgt ondersteuning om haar eetlust en mankementjes te verbeteren. Het adopteren van een senior is zo ontzettend waardevol en dankbaar. Een tweede leven is voor Chiba aangebroken.